آغاز دور جدید مأموریت های ناسا به منظورازسرگیری مطالعات کره ماه، باعث شده تا به بررسی خصوصیات شگفت انگیزی از کره ماه پرداخته شود که شاید تکرار همیشگی این حقایق، از میزان توجه، نسبت به ارزش های علمی آن کاسته باشد.در همین راستا مدارگرد اکتشافی ماه که طی هفته های اخیر به فضا پرتاب شد سطح ماه را با جزئیاتی بی سابقه، نقشه برداری و ثبت خواهد کرد و حتی قادر خواهد بود مسیر حرکت کاوشگرهایی را که تاکنون روی این کره، حرکت کرده اند، به ثبت برساند.مدارگرد دیگر این مأموریت نیز در دو مرحله با حفره shacketon در قطب جنوبی ماه برخورد خواهد کرد تا دانمشندان بتوانند مواد پرتابی حاصل از این برخورد را مورد مطالعه قرار دهند.تمامی این هزینه ها و تلاش ها با هدف کشف اطلاعات بیشتر و جدید تر از قمرزمین است تا دانشمندان بتوانند ساختار اصلی این کره، تاریخچه دقیق آن و احتمال وجود آب در حفره های تاریک و مرموز آن را هرچه دقیق تر بررسی کنند.نوشتار پیش رویتان برگردانی از مقاله نشریه Live science پس از آغاز مأموریت های جدید ناسا در راستای بازگرداندن انسان به کره ماه است که به معرفی ۱۰ حقیقت شگفت انگیز در کره ماه پرداخته است.

ضربه بزرگ

گفته می شود کره ماه در نتیجه برخوردی شکل گرفته است که از آن با عنوان ضربه بزرگ یاد می شود.بر اساس نظریه اخترشناسان برای توضیح این پدیده، حدود ۴/۶ میلیارد سال پیش، جسمی عظیم در ابعاد سیاره مریخ اندکی پس از شکل گیری خورشید ومنظومه خورشیدی با زمین برخورد می نماید که درنتیجه آن ابری ازصخره های تبخیر شده مرکب ازاجرام کیهانی و قسمتی از زمین به مدارخارجی زمین پرتاب می شود.این ابر به تدریج سرد و فشرده شده و حلقه ای کوچک را از اجرام جامد تشکیل داد که با فشرده شدن این اجرام دریکدیگرماه کنونی شکل گرفت.

زمین عامل طلوع ماه

هر روز و طی زمان های متغیر، ماه از سمت شرق طلوع کرده و در سمت غرب غروب می کند، فرآیندی که شباهت زایدی به روند حرکتی خورشید و دیگر ستاره ها دارد.زمین درحال چرخش بر محور خود در جهت شرق است که این پدیده باعث نمایان شدن اجرام کیهانی و ناپدید شدن آنها درمدت زمان معینی می شود.کره ماه نیز طی هر ۲۹/۵ روزسفری مداری حول زمین انجام می دهد که این حرکت تدریجی، رو به شرق آسمان است و در نتیجه آن، طلوع ماه در برخی روزها با ۵۰ دقیقه تأخیر صورت می گیرد.این شیوه حرکتی هم چنین می تواند دلیل طلوع گاه به گاه، زود هنگام ماه در موقع عصر و یا در طول روز را توضیح می دهد.

عدم وجود وجه تاریک

برخلاف آنچه به نظر می آید، ماه هیچ وجه تاریکی ندارد و این بخش تاریک، تنها سمت دورافتاده ای است که امکان مشاهده آن از زمین وجود ندارد.دلیل این پدیده به زمان های بسیار قبل باز می گردد چرا که در گذشته های دور،تأثیرات گرانشی زمین باعث کندشدن چرخش ماه حول محورخود شده است.به محض اینکه کندی چرخش ماه به حدی رسید که با دوره چرخش آن به دور زمین منطبق شد،تأثیر گرانشی زمین نیز روی ماه تثبیت گردید.به همین دلیل اکنون ماه در یک دوره زمانی، یک بار به دور زمین چرخید و یک بار حول محور خود حرکت می کند و به دلیل اینکه هر دو این چرخش انجام می شوند، زمینیان تنها قادر به مشاهده یک وجه از کره ماه هستند.

کمبود گرانش

کره ماه از نظر ابعادی ۲۷ درصد زمین است اما جرمی کمتر از همین مقدار زمین دارد که علت گرانش موجود در کره ماه به اندازه ۱/۶ گرانش کره زمین، همین موضوع است.بر این اساس در صورتی که تکه سنگی در کره ماه از بالا به پایین پرتاب شود، سرعت سقوط آن بسیار کمتر از سرعت سقوط همان سنگ در زمین خواهد بود.هم چنین در صورتی که مثلا وزن انسانی روی زمین ۶۸ کیلوگرم باشد.همان شخص در کره ماه فقط ۱۱ کیلوگرم وزن خواهد داشت.

کوچک و بزرگ شدن قرص ماه

برخلاف باور بسیاری از انسان ها، مدار حرکت ماه به دور زمین بیضوی شکل است و نه دایره.به همین دلیل فاصله میان مرکز زمین و مرکز ماه طی هر یک از دوره های کامل چرخش ماه، تغییر می کند.هنگامی که ماه در نزدیک ترین فاصله خود به زمین یا اصطلاحاً «نقطه حضیض»قرار می گیرد، فاصله این دو جرم کیهانی از یکدیگر، به ۳۶۳ هزار و ۳۰۰ کیلومتر می رسد در حالی که
این فاصله در نقطه مقابل معروف به «نقطه اوج»، یعنی در دورترین فاصله ممکن به ۴۰۵هزار و ۵۰۰ کیلومتر افزایش پیدا می کند، به این ترتیب زمانی که ماه در نزدیک ترین فاصله خود از زمین کامل می شود، ۱۴ درصد بزرگتر دیده می شود و درخشش آن ۳۰ درصد فزونی می یابد.

تاریخچه حفره های ماه

حفره های موجود در سطح ماه می توانند به وضوح مبین گذشته سخت این کره باشند.به دلیل نبود تقریباً مطلق اتمسفر در ماه و کم بودن فعالیت های درونی این کره، تعداد حفره های به وجود آمده در اثر برخوردهای شدید طی میلیارد ها سال در ماه، رکود منحصر به فردی را به ثبت رسانده اند.با تخمین تاریخ حفره های ماه، دانشمندان دریافته اند که سیاره زمین به همراه قمر خود حدود چهار میلیارد سال پیش، زیر بمباران های شدید کیهانی بوده اند.

کره ماه کروی نیست

درحقیقت قمر زمین، شکل کروی و دوار ندارد بلکه تخم مرغی شکل است.در صورتی که ماه با دقت مورد بررسی قرار گیرد، می توان دریافت که مرکز ماه در واقع مرکز هندسی این قمر به شمار نمی رود و در واقع با مرکز واقعی کرده، نزدیک به دو کیلومتر فاصله دارد.

ماه لرزه

فضانوردان آپولو در جریان سفر خود به کره ماه با استفاده از لرزه نگار، دریافتند این جرم خاکستری، ماده ای مرده به شمار نمی رود بلکه ماه لرزه های کوچکی از کیلومترها پایین تر از سطح خارجی ماه سرچشمه می گیرند ولی این گونه به نظر می رسد که این زلزله ها تحت تأثیر کشش گرانشی زمین به وجود به وجود می آیند.
شکستگی های کوچک و فوران گاز از نشانه های وجود ماه لرزه در این کره درخشان است.
با اینکه به اعتقاد دانشمندان، ماه نیز دارای هسته ای داغ و مذاب مشابه زمین است اما اطلاعات به دست آمده توسط کاوشگر ناسا در سال ۱۹۹۹ نشان می دهند این سیاره دارای هسته ای بسیار کوچک است که تنها دو تا چهار درصد از جرم کلی ماه را در برمی گیرد و این ابعاد، دربرابراندازه های هسته زمین که ۳۰ درصد از جرم کلی کره خاکی را تشکیل می دهد، کاملاً ناچیز است.

کشش اقیانوس ها

عامل اصلی جزر و مد اقیانوس ها و دریاهای زمین، صرف نظر از تأثیرات اندک خورشید، کره ماه است.گرانش ماه باعث ایجاد کشش اقیانوس های زمین می شود.درهر ماه تازه و هر زمان که ماه کامل می شود.خورشید، زمین و کره ماه در یک ردیف قرار می گیرند که این پدیده جزر و مد بیشتری را نسبت به شرایط عادی به وجود می آورد و برعکس.زمانی که ماه در تربیع اول یا آخر قرار دارد.خفیف ترین جزر و مد به وجود می آید.چرخش ۲۹/۵ روزی ماه به دور زمین کاملاً دوره ای نیست و در نزدیک ترین موقعیت ماه نسبت به زمین، جزر و مدها به حالت جهشی، افزایش پیدا کرده و بیشتر می شوند که به اصطلاح جزر و مد جهشی حضیضی خوانده می شوند.از دیگر تأثیرات جالب توجه کشش های قمری، ربایش بخشی از انرژی زمین طی این جزر و مدها توسط ماه است که بروز این پدیده، کاهش ۱/۵ میلی ثانیه ای سرعت زمین در هر قرن را به دنبال دارد.

کره ماه

خداحافظ ماه

با توجه به آنچه گفته شد، ماه هر سال مقادیری از انرژی زمین را ربوده و از آن برای بالاکشیدن چهار سانتیمتری خود در بالاترین مدارش استفاده می کند.محققان معتقدند ماه هنگامی که در حدود ۶/۴ میلیارد سال پیش شکل گرفت، فاصله ای برابر ۲۲ هزار و ۵۳۰ کیلومتر از زمین داشت که این فاصله اکنون به ۴۵۰ هزار کیلومتر افزایش پیدا کرده است.از سوی دیگر، با توجه به اینکه سرعت چرخش زمین رو به کندی می رود.به همین دلیل روزهای رو به طولانی تر شدن گذاشته اند.به تدریج صعود کشندی سیاره زمین در میان یک خط فرضی، بین مرکز زمین و ماه انباشته خواهد شد و به این ترتیب، تغییرات چرخش سیاره ای زمین متوقف می شود تا جایی که یک روز زمینی برابر یک ماه می شود.در صورت وقوع چنین پدیده ای که احتمال آن به میلیاردها سال آینده نسبت داده شده است.یک ماه زمین بسیار طولانی شده و کره ماه به تدریج فاصله خود را از زمین افزایش خواهد داد تا روزی برای همیشه از زمینیان خداحافظی کند!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: